ប្រាង្គប្រាសាទបុរាណដែលបានបន្សល់ទុកមកដល់បច្ចុប្បន្ននេះ គឺជាភស្តុតាងបង្ហាញថាដូនតាខ្មែរមានជំនឿទៅលើសាសនា ជាពិសេសក្នុងជំនឿដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់ទៅលើព្រះអាទិទេពពិត ប្រាកដ។ ជុំវិញបញ្ហាជំនឿនិងការគោរពបូជាព្រះអាទិទេពនោះ មានដូចជា ព្រះឥសូរ និងព្រះនារាយណ៍ជាដើម។ ប៉ុន្តែមតិទូទៅបានកត់សំគាល់តាមចម្លាក់នៃប្រាង្គប្រាសាទនានាភាគច្រើននិងបដិមាព្រះនារាយណ៍ឬព្រះវិស្ណុផងនោះ គេបានដាក់ព្រះនាមព្រះអង្គថា ជា អាទិទេពខាងទឹក។ តើមូលហេតុអ្វីដែលគេនិយាយថា ព្រះនារាយណ៍ជាអាទិទេពទឹក?
បើតាមការកត់សំគាល់តាមរយៈការទស្សនាប្រាង្គប្រាសាទដែលភាគច្រើនប្រាសាទក្នុងសម័យនោះ គេបានឃើញបដិមាព្រះវិស្ណុឬព្រះនារាយណ៍ក្នុងឥរិយាបថពីរបែបដែលសុទ្ធតែឋិតក្នុងនៅក្នុងមូលដ្ឋាននៃទឹកគឺ៖
ទី១-ព្រះវិស្ណុ ទ្រង់ផ្ទំលើនាគមានឈ្មោះអានន្ទ ជាគ្រែដែលបានអណ្តែតលើជលសា។ បដិមានេះគេឃើញនៅប្រាសាទបារាយណ៍ខាងលិចនិងមានចម្លាក់ជាច្រើនទៀត ដូចជាចម្លាក់នៅក្បាលស្ពានជាដើម។ ព្រះនារាយណ៍ទ្រង់ផ្ទំជាលក្ខណៈនៃភាពសុខសាន្ត កណ្ដាលផ្ទៃទឹក ហើយដែលមានដើមឈូកដុះចេញពីផ្ចិតព្រះអង្គ បង្កើតបានជាផ្កាឈូកដ៏ធំមួយសម្រាប់ជាបល្ល័ង្កនៃព្រះព្រហ្ម ដែលទ្រង់គង់ពែនភ្នែនពីលើនេះ។ អ្នកវិភាគអំពីបញ្ហាចម្លាក់ដ៏មានន័យនេះបានអោយដឹងថា៖ ចំណុចសម្រាប់សំគាល់ថាទឹកនោះគឺនាគ ព្រោះនាគជាជំនិះរបស់ព្រះពិរុណ។ នៅក្នុងឧត្តមគតិដូនតាបានចាត់ទុកនាគជាតំណាងទឹកដូចពាក្យថា នាគលេងទឹកជាដើម។ លើសពីនេះទៅទៀត បញ្ហានាគគឺជាអំបូររបស់ជនជាតិខ្មែរដែលបានបន្ដមកតាំងពីរឿងព្រេងព្រះថោងនាងនាគមកម្ល៉េះ។ នៅ មានបញ្ហាមួយទៀតតាមរយៈការវិភាគអំពីដើមឈូកដែលដុះចេញពីផ្ចិតរបស់ព្រះនារាយណ៍ដែលតាមធម្មតាឈូកតែងដុះក្នុងទឹក ឬមានដីល្បាប់ទើបមានការលូតលាស់។ គេថា ឈូកមិនដែលដុះចេញពីដីគោកនោះឡើយ។ ត្រង់នេះហើយដែលគេបានអះអាងថា ក្នុងព្រះកាយរបស់ព្រះវិស្ណុឬព្រះនារាយណ៍នោះ ក៏ជាទឹកដែរទើបដើមឈូកចេះតែដុះមកបានថែមទាំងមានការបញ្ចេញផ្កាយ៉ាងនេះ។
ទី២-ជារឿងសាមញ្ញទៅហើយព្រោះគេតែងជួបប្រទះក្បាច់ចម្លាក់តាមប្រាសាទនានាដូចជាតាមរយៈផ្តែរនិងហោជាងប្រាសាទជាដើមនោះបានបង្ហាញអំពីទេវកថាមហាបេសកកម្មកូរសមុទ្ទទឹកដោះ។ បើគេពិនិត្យទៅតាមរូបចម្លាក់នោះ បញ្ហាសំខាន់ដែលជាឧបករណ៍ឬជាសម្ភារៈសម្រាប់បង្កើតនូវចលនាកូរសមុទ្ទអោយពុះពោរឬកញ្ជ្រោលឡើងនោះ គឺនាគវា៉សុគីតែម្តងដែលបានដើរតួជាខ្សែព្រ័ត្រ។ នាគដែលដើរតួដ៏សំខាន់សម្រាប់ធ្វើអោយភ្នំមន្ទរៈជាស្នូលបានវិលខ្ញាល់នោះ គឺនាគនោះក៏តំណាងអោយទឹកឬក៏តំណាងអោយប្រព័ន្ធនៃការប្រើប្រាស់ទឹក។ ម្យ៉ាងទៀតសមុទ្ទទឹកដោះក៏ជាផ្ទៃទឹកដ៏ធំមួយដែលមានទឹកអម្រឹតកប់នៅក្នុងនោះ ដែលភាគីនៃអ្នកកូរសមុទ្ទមានបំណងចង់បានទឹកអម្រឹត។ មានន័យថា ជាការស្វែងរកទឹកដែលនៅក្នុងផ្ទៃទឹក។ យ៉ាងនេះហើយទើបបេសកកម្មនៃព្រះវិស្ណុក្នុងការចាត់ចែងដឹកនាំភាគីខាងអសុរៈនិងភាគីខាងទេវៈអោយបញ្ចេញពលកម្មកូរសមុទ្ទ នេះ គេចាត់ទុកព្រះវិស្ណុជាអាទិទេពទឹក។
សរុបសេចក្តីមក តាមរយៈនៃការកត់សំគាល់អំពីព្រះបេសកកម្មរបស់ព្រះវិស្ណុតែងមានព្រះវត្តមានលើផ្ទៃទឹកតាមរយៈកិច្ចការទឹកឆ្ពោះទៅរកគោលដៅគឺទឹកអម្រឹតនោះ ទើបមជ្ឈដ្ឋានជាច្រើនយល់ថា ព្រះអង្គជាអាទេពទឹកពិតប្រាកដ៕
ឥន្ទ្រីយ៍ខ្មៅ
0 Comments