យើងធ្វើការរំឭកឡើងវិញកាលពី៣៦ឆ្នាំមុន គឺនៅថ្ងៃ៧មករា ឆ្នាំ១៩៧៩នោះ ជាថ្ងៃដែលរបប ប៉ុល.ពត ត្រូវដួលរលំ។ ការបាត់បង់ឫទ្ធិអំណាច នៃរបបរបស់ខ្លួននេះហើយ ទើបបក្ខពួកនិងក្រុម របស់ ប៉ុល.ពត តែងមិនសប្បាយចិត្ត ហើយក៏ មិនទទួលស្គាល់ថ្ងៃ៧មករានោះដែរ ព្រោះថ្ងៃ៧មករា មិនមែនជាជ័យជំនះរបស់ពួកគេទេ គឺ ផ្ទុយទៅវិញថ្ងៃ៧មករា១៩៧៩ ជាថ្ងៃដែលរបប របស់ខ្លួនត្រូវបរាជ័យនិងដួលរលំគ្មានថ្ងៃវិល ត្រឡប់ឡើយ។
មិនតែប៉ុណ្ណោះ ទន្ទឹមនឹងការបរាជ័យយ៉ាង ជូរចត់នេះ ពួក ប៉ុល.ពត ដែលខ្ទាតពីតំណែង ទៅនោះ បានបន្តបង្កើតនូវសកម្មភាពប្រឆាំង តបតទាំងផ្នែកប្រដាប់អាវុធនិងទាំងផ្នែកនយោ បាយសំដៅបន្ដកាប់សម្លាប់ជាតិសាសន៍ឯង ដោយការអូសបន្លាយពេលជាយូរឆ្នាំទំរាំតែ ដល់ទីបញ្ចប់។
មកដល់ចំណុចនេះ យើងចែកជាពីរផ្នែកគឺ៖ ទី១-អ្នកដែលអបអរសាទរនៃទិវាជ័យជំនះ៧ មករា និងទី២-អ្នកដែលមិនសប្បាយចិត្តនឹង ៧មករា។ ចំពោះប្រជាជនកម្ពុជាទូទាំងប្រទេស តែងមានទឹកចិត្តអបអរសាទរ ព្រោះមានថ្ងៃ៧ មករា ១៩៧៩ ដែលយើងបានរស់ឡើងវិញ ឬ ហៅថា ជាតិមានព្រលឹងបានរស់ឡើងវិញ។ គេ ហៅម្យ៉ាងទៀតថា ៧មករា ជាមាតាទី២របស់ ជាតិខ្មែរ និងដោយសារមានថ្ងៃ៧មករា ទើប មានអ្វីៗនៅពេលនេះ។ ជាពិសេសយើងតែង មានការដឹងគុណដោយមិនអាចបំភ្លេចថ្ងៃ៧ មករា និងកងទ័ពជាតិ ព្រមទាំងរណសិរ្សសាមគ្គី សង្គ្រោះជាតិកម្ពុជានោះឡើយ។ រហូតមកដល់ ពេលនេះមានរយៈពេល៣៦ឆ្នាំកន្លងផុតទៅ និងបន្ដទៅមុខទៀត ទោះជាយូរអង្វែងយ៉ាង ណាក៏ដោយក៏ប្រជាជនខ្មែរនៅតែនឹកឃើញ ខួបអនុស្សាវរីយ៍៧មករា ជាដួងព្រលឹងរបស់ ជាតិដែលមិនអាចបំភ្លេចបានទេ។
ប៉ុន្តែចំពោះទស្សនៈមួយទៀតជាផ្នែកខាង អ្នកបរាជ័យវិញ គឺមានបក្ខពួក ប៉ុល.ពត និង អ្នកស្នេហាអំណាចមហាលោតផ្លោះ មហាអស្ចារ្យនោះ គេមិនចងដឹងឮពីរឿង៧មករាដ៏អាមា៉ស់របស់ពួកគេឡើយ។ បានសេចក្តីថា ពួកគេមិនចង់ជួបថ្ងៃ៧មករាដែលជាថ្ងៃបាត់ បង់អំណាចរបស់ពួកគេនោះទេ។ ម្ល៉ោះហើយ គេតែងច្រានចោលថ្ងៃ៧មករា ដោយគេបានរក លេសចោទប្រកាន់ថា ជាជោគជ័យរបស់យួន ទៅវិញ។ គឺគេបានបង្កការញុះញង់ក្នុងន័យ ប្រកាន់ពូជសាសន៍ថា៖ ជាថ្ងៃដែលយួនលុក លុយស្រុកខ្មែរដើម្បីឲ្យប្រជាជនខ្មែរងាក បែរទៅគាំទ្រពួកគេសាជាថ្មីទៀត។ ទន្ទឹមនេះ ផងដែរក៏គេបានដឹងថា វាជាឧបាយកលប្រកបដោយពិសពុលរបស់ពួក ប៉ុល.ពត ក្នុងការ បំបែកបំបាក់ជាតិធ្វើឲ្យស្មារតី៧មករាចុះខ្សោយប៉ុណ្ណោះ។ ឯធាតុពិតវិញនោះ គឺជំហរ និងស្មារតីប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរនៅតែមានលក្ខណៈ រឹងមាំដដែលដោយមិនមានការជឿទៅតាមការឃោសនាអកុសលរបស់ក្រុមប្រល័យពូជសាសន៍នោះទេ។
ដូចនេះយើងអាចរកឃើញរូបមន្តដែលស្តែង ចេញពីទឹកចិត្តមនុស្ស២យ៉ាងទៅលើេទិវា៧មករា គឺអ្នកដែលស្អប់របប ប៉ុល.ពត និងមិនចង់ឲ្យ របបហៅថា គុកឥតជញ្ជាំងនេះវិលត្រឡប់មក វិញនោះ តែងមានទឹកចិត្តអបអរសាទរនិងជោគជ័យនៃថ្ងៃ៧មករាជារបស់ដ៏មានតម្លៃបំផុតនៃ ប្រជាជនកម្ពុជា។ ប៉ុន្តែផ្ទុយទៅវិញ ចំពោះអ្នក ដែលមានទឹកចិត្តស្រឡាញ់របប ប៉ុល.ពត ឬជា បក្ខពួកនៃខ្មែរក្រហមនិងជាខ្សែបណ្ដាញរបស់ ប៉ុល ពតនោះ តែងមិនសប្បាយចិត្តនឹងថ្ងៃ៧ មករានោះឡើយ។ ជាពិសេសពួកគេមិនទទួល ស្គាល់ថ្ងៃ៧មករាដែលជាដើមកំណើតនៃការ រស់របស់គេនោះទេ។ នេះហើយដែលពាក្យ ចាស់ពោលថា៖ "មេអំបៅភ្លេចដង្កូវ"មែន។
ដូចនេះ ទោះជាមានជនខ្លះមិនសប្បាយចិត្ត នឹងថ្ងៃ៧មករាក៏ដោយ ក៏គេបានរស់រាននិងមានការរីកចម្រើននាពេលនេះដោយសារមានថ្ងៃ៧ មករាដែរ។ ជាមួយនេះដែរក៏គេសន្និដ្ឋានយ៉ាង ឥតប្រកែកបានថា បុគ្គលដែលមិនទទួលស្គាល់ ថ្ងៃមហាជ័យជំនះ៧មករានោះ ពិតជាបុគ្គល នោះជាបក្ខពួកឬជាខ្សែបណ្ដាញបង្កប់របស់ ប៉ុល.ពត ពិតប្រាកដ៕
លី ហាក់សេង
0 Comments