ក្រុមសង្គមស៊ីវិលមួយចំនួនក្នុងប្រទេសកម្ពុជាតែងតែបង្កស្ថានការណ៍ផ្សេងៗ ដើម្បីផលប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនឬបក្ខពួករបស់ខ្លួនមួយក្តាប់តូច។ ប៉ុន្តែពួកគេទាំងនោះប្រហែលជាមិន បានគិតពីផលប្រយោជន៍របស់សាធារណជនទូទៅនោះទេ។ យ៉ាងណាមិញ នេះប្រហែលជាគោលនយោបាយរបស់ពួកគេ ដែលត្រូវតែធ្វើ បែបនេះ ដើម្បីបានផលគ្រាន់នឹងចិញ្ចឹមជីវិតរបស់ពួកគេ។ ក្រោយពីមានចលនាផ្សេងៗ ដែលធ្វើឲ្យមានភាពវឹកវរក្នុងទីក្រុងភ្នំពេញមក ពួកគេបានព្យាយាមរកគ្រប់មធ្យោបាយ ដើម្បីបង្កើត សកម្មភាពថ្មីៗតាមទ្រឹស្តីចាស់។ ជាក់ស្តែងពួក គេបាននិមន្តព្រះសង្ឃមកធ្វើជាគោលក្នុងបំណងអូសទាញ ប្រជាពលរដ្ឋឲ្យគាំទ្រច្រើន។ តើមូលហេតុអ្វីបានជាអ្នកនយោបាយមួយចំនួនតូច យកព្រះពុទ្ធសាសនា មកធ្វើជាខែល ដើម្បីផលប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន?
ព្រះពុទ្ធសាសនាត្រូវបានប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរភាគច្រើនចាត់ទុកថា ជាសាសនាមួយ ដែលបានធ្វើឲ្យពួកគាត់រស់នៅប្រកបទៅដោយសន្តិ ភាពទាំងផ្លូវកាយ ទាំងផ្លូវចិត្ត។ ដោយហេតុនេះ ព្រះពុទ្ធសាសនា ត្រូវបានកំណត់ក្នុងរដ្ឋធម្មនុញ្ញថាជាសាសនារបស់រដ្ឋ។ ការចាត់ទុកថាព្រះពុទ្ធ សាសនាជាសាសនារបស់រដ្ឋបានន័យថាមនុស្សគ្រប់គ្នាមិនថាអ្នកមាននិន្នាការនយោបាយបែបណានោះទេ ប៉ុន្តែពួកគេអាចគោរពបូជាបានគ្រប់ៗគ្នា។
ដោយឡែកបច្ចុប្បន្ននេះ អ្នកនយោបាយមួយចំនួនបានយកព្រះពុទ្ធសាសនាមកធ្វើជាមធ្យោបាយមួយសម្រាប់ទាក់ទាញអ្នកគាំទ្ររបស់ខ្លួន។ ទាក់ទាញអ្នកគាំទ្រនៅត្រង់ថាពួកគេបាននិមន្តព្រះសង្ឃមកចូលរួមក្នុងសកម្មភាពបាតុកម្មផ្សេងៗ ឬសកម្មភាពទាមទារចង់បានអ្វីមួយ។ ជាក់ស្តែងគណបក្សប្រឆាំងមួយនៅកម្ពុជា ដែលជាគណបក្សមានជំនាញបាតុកម្ម បាននិមន្តព្រះសង្ឃមកជាញឹកញាប់ ដើម្បឲ្យព្រះសង្ឃចូលរួមក្នុងសកម្មភាពនយោបាយរបស់ខ្លួន។ ដូចអ្វី ដែលយើងបានដឹងហើយថា ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរគោរពព្រះពុទ្ធសាសនាស្ទើរតែ៩០ភាគរយ ដូច្នេះនៅពេល ដែលគាត់ឃើញព្រះសង្ឃ ដែលគាត់តែងគោរពក្លាយជាសកម្មជននយោបាយ នោះគាត់អាចនឹងខកចិត្ត ហើយអស់ជំនឿលើសាសនាទាំងមូលក៏ថាបាន។ ជាក់ស្តែងសកម្មភាព ឬទង្វើយកសាសនាមកធ្វើជាមធ្យោបាយទាក់ទាញប្រជាប្រិយភាពបានទាក់ទាញមនុស្សមួយចំនួនក៏ដោយ ប៉ុន្តែមនុស្សមួយចំនួនទៀតអាចនឹងយល់ថាសាសនានិងនយោបាយមិនគួរឡូកឡំជាមួយគ្នានោះទេ។
ក្រៅពីនេះ ការយកព្រះសង្ឃមកធ្វើជាខែលក្នុងការទាមទារអ្វីមួយ ក៏កំពុងតែក្លាយជាស្តាយ៍(បែបបទ)ពេញនិយមផងដែរនៅកម្ពុជា។ ក្នុងករណីនេះ មិនថាតែគណបក្សប្រឆាំង ឬសង្គមស៊ីវិលនិន្នាការប្រឆាំងក៏បានប្រើប្រាស់នូវមធ្យោបាយនេះជារឿយៗផងដែរ។ ពួកគេនិមន្តព្រះសង្ឃ ហើយបង្គាប់ព្រះសង្ឃឲ្យធ្វើតាមការចង់បានរបស់ពួកគេ ឬក្រុមគេ។ ជាក់ស្តែងពួកគេចង់ឲ្យព្រះសង្ឃនិមន្តបិណ្ឌបាត្រ ឬផ្កាប់បាត្រ ដើម្បីសុំអ្វីមួយជាដើម ដែលហេតុការណ៍នេះ ហាក់ដូចជានៅថ្មីៗនៅឡើយ។
ព្រះសង្ឃឬសាសនា គឺជាផ្នែកមួយនៃសង្គមកម្ពុជា ហើយក៏ជាផ្នែកមួយនៃការរស់នៅប្រចាំថ្ងៃរបស់ប្រជាពលរដ្ឋដែរ ពោលគឺព្រះសង្ឃគឺជាបុគ្គល ដែលមនុស្សគ្រប់គ្នា មិនថាតែអ្នកមាននិន្នាការបែបណានោះទេ ប៉ុន្តែពួកគេតែងតែជឿ និងឲ្យតម្លៃទៅលើគុណធម៌របស់ព្រះសង្ឃ។ ផ្ទុយទៅវិញ បើព្រះសង្ឃ ដែលជាបុគ្គលមនុស្សគ្រប់គ្នាគោរព ហើយបែរជាចូលរួមប្រឡូកធ្វើជាសកម្មជននយោបាយ នោះវានឹងក្លាយជារឿងអាក្រក់ទៅវិញទេ។ រឿងអាក្រក់នៅត្រង់ថាព្រះពុទ្ធសាសនា ដែលចែងនៅក្នុងគម្ពីរថាមានអាយុរហូតដល់ប្រាំពាន់ព្រះវស្សាអាចនឹងរលត់បាត់ក៏ថាបានក្នុងសម័យថ្មីនេះ។
កាលពីសម័យមុនគេបានដឹងថាព្រះសង្ឃ គឺដើរតួសំខាន់ណាស់ក្នុងការចូលរួមអភិវឌ្ឍសង្គម ដូចជាការចូលរួមក្នុងការថែរក្សាអក្សរសាស្រ្តខ្មែរ ជួយបង្រៀនកូនអ្នកស្រុកជាដើម។ ប៉ុន្តែសម័យបច្ចុប្បន្ននេះវិញ វត្តអារាមមួយចំនួនបានក្លាយទៅជាទីកន្លែងនយោបាយ ដោយមានការបែងចែកបក្ខពួកក្នុងវត្តអារាមទៀតផង។ ឧទហរណ៍ ថាបើវត្តមួយមានព្រះសង្ឃមាននិន្នាការនយោបាយគណបក្ស"ក" នោះអ្នកគាំទ្រគណបក្ស"ក"នឹងនាំយកនូវចង្ហាន់ទៅប្រគេន។ ប៉ុន្តែពុទ្ធបរិស័ទ ដែលមាននិន្នាការនយោបាយគណបក្ស"ខ" ច្បាស់ជាមិនយកចង្ហាន់ប្រគេនព្រះសង្ឃក្នុងវត្តនោះទេ។ ជាលទ្ធផលនៃការ ចូលខ្លួនជាសកម្មជនគណបក្សនយោបាយរបស់ព្រះសង្ឃមួយចំនួន គឺធ្វើឲ្យអ្នកគោរពព្រះពុទ្ធសាសនាទូទៅអស់ជំនឿលើសាសនា។
ដូច្នេះការប្រកាសពីគោលជំហររបស់ព្រះសង្ឃជាសកម្មជននយោបាយគឺជារឿងមិនត្រឹមត្រូវទេ ព្រោះបញ្ហានេះ អាចនឹងប៉ះពាល់ដល់ព្រះ ពុទ្ធសាសនាដែលជាសាសនារបស់រដ្ឋ។ ម្យ៉ាង វិញទៀត អ្នកនយោបាយមួយចំនួនមិនគួរទាញព្រះសង្ឃមកចូលប្រឡូកក្នុងសកម្មភាពនយោ បាយរបស់ខ្លួនឡើយ ព្រោះមានតែព្រះសង្ឃទេស្អាតស្អំ ស្មោះត្រង់ មិនដូចជាអ្នកនយោបាយមួយចំនួន ដែលតែងតែពោលនូវពាក្យកុហកនោះទេ៕
0 Comments