មានអាទិទេពមួយអង្គក្នុងព្រហ្មញ្ញ សាសនាដែលហៅថា សាសនាព្រាហ្មណ៍និងបន្តមកហៅថា សាសនាហិណ្ឌូនោះ គឺជាអាទិទេពសម្បូរស្នេហ៍ ជាពិសេសគេចំណាំតែឃើញតាមរយៈបដិមាតំណាងនោះហៅថា អាទិទេពភ្នែកបី។ ក្នុងខណៈនេះដែរយើងនឹងលើកបង្ហាញអំពីសម្ភារៈជាកេតនភណ្ឌដែលអាទិទេពអង្គនេះកាន់ក្នុងព្រះហស្តតាមរយៈសិល្បៈខ្មែរដូចតទៅ៖
មុននឹងធ្វើការរៀបរាប់អំពីកេតនភណ្ឌរបស់ ព្រះអាទិទេពអង្គនេះ យើងឆ្លៀតបង្ហាញព្រះនាមអាទិទេពភ្នែកបីនេះ គឺព្រះឥសូរ ឬព្រះសិវៈដែល ព្រះអង្គមានរូបរាងប្រកបដោយអាថ៌កំបាំងច្រើនជាងអាទិទេពនានាទាំងអស់។ ព្រះសិវៈ ឬព្រះឥសូរនេះ ជាព្រះនាមប្រកបដោយប្រជាប្រិយនៃសង្គមខ្មែរបុរាណ។ គេឃើញបដិមាតំណាងព្រះអង្គដែលប្លែកជាងគេនោះ គឺមានចម្លាក់ចំណិតព្រះចន្ទនៅនឹងផ្នួងសក់ហើយមានចម្លាក់ភ្នែកទី៣ នោះនៅនឹងថ្ងាសព្រះអង្គ ដែលភ្នែកទី៣នោះតែងមានការបិទជានិច្ចហើយបើមានការបើកព្រះនេត្រទី៣នោះប្រាដកជាអាចសម្លាប់សត្រូវបានដោយងាយ ព្រោះភ្នែកទី៣នេះបើបើកត្រូវតែឆេះ។
បើតាមប្រវត្តិនៃរឿងនិទាននៃ សាសនាព្រាហ្មណ៍បានអោយដឹងថា ព្រះឥសូរមានតួនាទី២យ៉ាងគឺការ បង្កើតលោកផង និងការ បំផ្លាញលោកផង។ ក្នុងសិល្បៈខ្មែរដែលបានបង្ហាញអំពីបដិមាជាអាថ៌កំបាំងរបស់ព្រះឥសូរនោះគឺ ជួនកាលមានរូបរាងជាឥសី, និងជួនកាលជាស្តេច, ជួនកាលគេកសាងបដិមាតំណាងដោយលិង្គ,ជួនកាលជាមនុស្សធម្មតាជិះគោដែលមានមហេសីអង្គុយនែបនិត្យប្រកបដោយស្នេហាផ្អែមត្រជាក់…និងជួនកាលទៀតមានបដិមាជាមនុស្សក្បាល៥ មានដៃ១០។ ក្នុងឯកសាររបស់សាស្ត្រាចារ្យសែម សូរ អំពីវប្បធម៌ឥណ្ឌាខ្មែរទំព័រ ២៧បានអោយដឹងថា ព្រះឥសូរកាន់ត្រីសូល៍,ខ្សែផ្គាំ,ស្គរ,ដប,ខ្សែមួយចង្វាយ,ធ្នូ,ច្បូក។ សម្ភារៈទាំងនេះហើយដែលជាកេតនភណ្ឌរបស់ព្រះឥសូរ ហើយដែលបន្ទាប់ពីនេះខ្ញុំនឹងធ្វើការពណ៌នាអំពីមុខងារនៃកេតនភណ្ឌរបស់ព្រះអង្គដោយផ្តោតទៅលើតួនាទីនិងភារកិច្ចរបស់ព្រះអង្គនៅលើលោកនេះ ទៅតាមការយល់ឃើញផ្ទាល់ខ្លួន។
តាមឯកសារខាងលើនេះបានបញ្ជាក់ថា ព្រះឥសូរមានព្រហស្តចំនួន១០ តែសម្ភារៈដែលព្រះអង្គកាន់នោះមានតែមុខនោះទេ។ ទី១ គឺការកាន់ត្រីសូល៍ដែលត្រីសូល៍ជាអាវុធដ៏ពិសេស ប្រកបដោយភាពល្បីល្បាញនៃព្រះឥសូរក្នុងការធ្វើសឹកសង្គ្រាម ឬជាការប្រហារសត្រូវ។ ទី២ ចំពោះខ្សែ ផ្គាំមានន័យថា ជាការព្យាយាមស្វាធ្យាយធម៌អាថ៌ដើម្បីបង្កើតចំណេះដឹង ឬហៅថា ជាការប្រតិបត្តិយ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួនបំផុត។ ទី៣ ស្គរ គឺជាឧបករណ៍សម្រាប់បន្លឺសំឡេងក្នុងការដាស់រំលឹកយ៉ាងប្រញាប់ប្រញាល់ក្នុងការផ្តល់ដំណឹង ជាបន្ទាន់ឬជាការងារសំខាន់ៗសម្រាប់ដោះស្រាយ។ ទី៤ ដបគឺជាប្រដាប់សម្រាប់ដាក់ឱសថសម្រាប់ប្រើប្រាស់ខ្លួនឯង ឬសម្រាប់ព្យាបាលអ្នកដទៃ។ ទី៥ ខ្សែមួយចង្វាយ គឺជាតំណាងនូវទំនាក់ទំនងខ្សែស្រឡាយនៃជីវិតតៗគ្នាប្រចាំលោកនេះ។ ទី៦ និងទី៧ គឺធ្នូនិងច្បូក ជាគ្រឿងសស្ត្រាវុធក្នុងការប្រយុទ្ធប្រឈមមុខនឹងសត្រូវ។ ប៉ុន្តែបើយើងធ្វើការបែងចែកអំពីកេតនភណ្ឌរបស់ព្រះឥសូរមាន២យ៉ាងគឺ ទី១ ការបង្កើតលោក មានភស្តុតាងដូចជា ខ្សែផ្គាំ,ស្គរ,ដប,ខ្សែមួយចង្វាយ។ ទី២ បើផ្អែកតាមតួនាទីរបស់ព្រះអង្គក្នុងការបំផ្លាញលោកនេះគឺដូចជា ត្រីសូល៍ ធ្នូ និងច្បូក។ ដ្បិតអាវុធទាំង៣ប្រភេទនេះសម្រាប់ការធ្វើសង្គ្រាមផងហើយក៏ជាតំណាងនៃការបំផ្លាញលោកនេះអោយវិនាសអន្តរាយផង។
ដូចនេះអាថ៌កំបាំងនៃតួនាទីរបស់ព្រះឥសូរប្រៀបដូចជាអាវុធមុខពីរយ៉ាងនេះដែរ គឺនាំមកនូវលោកនេះអោយមានការសប្បាយផង និងអោយមានទុក្ខព្រួយ ឬភ័យផង។ ជាក់ស្តែងចំពោះការប្រឡូកក្នុងរឿងស្នេហាគឺការសប្បាយបានក្លាយជាទុក្ខដែលគេតែងយល់ថា “ស្នេហ៍មួយទុក្ខមួយនិងស្នេហ៍ម្រយទុក្ខម្រយ”។ ជាពិសេសព្រះឥសូរដែលមានមហេសីច្រើនដល់ទៅ៩នាក់នោះគឺឆាកជីវិតចុងក្រោយរបស់ព្រះអង្គដែលបានចាកលោកនេះតាមរយៈការក្ស័យនៅលើបង្គងតែម្តង៕
អាថ៌កំបាំង នៃកេតនភណ្ឌ របស់ព្រះអាទិទេព ភ្នែកបី
0 Comments