អ្នករស់នៅ តាមតំបន់ជនបទ ជាពិសេសនៅតាមទីទំនាបដូចជា នៅតាមក្បែរមាត់បឹងនោះតែងធ្លាប់មានស្គាល់សត្វត្រដេវវិចច្បាស់ណាស់ ជាពិសេសគេបានចំណាំទៅនឹងសំឡេងរបស់វាតែម្តង ដែលមានលំនាំនឹងពាក្យត្រដេវវិចនេះ។ អ្វីដែលគេតែងនិយាយពីលក្ខណៈសម្គាល់របស់សត្វត្រដេវវិចគឺ វាដេកផ្ទាល់ដី ហើយមានការបះជើងច្រោងឡើងលើដែលគេហៅថា ត្រដេវវិច ដេកយកជើងទ្រមេឃ។
ចំពោះលក្ខណៈនៃការដេកដោយយកជើងទ្រមេឃនៃសត្វបក្សីត្រដេវវិចនេះដូនតាបានបញ្ជាក់ថា ជាសត្វឆោតល្ងង់ពិតប្រាកដ។ ដ្បិតបើមេឃរលំមែននោះ តើជើងសត្វត្រដេវវិចមានទំហំប៉ុនធូបនោះអាចទប់ជាប់ដែរឬទេ? នេះហើយដែលគេហៅថា ជាសត្វឆោតល្ងង់ពេញបន្ទុកមែនហើយ។ មកដល់ចំណុចនេះខ្ញុំនឹងបើករង្វង់ក្រចកបង្ហាញអំពីសត្វបួនបែបដែលពាក្យចាស់ហៅថា ជាសត្វឆោតនោះគឺ ទី១ជន្លេនស៊ីដីមិនចេះឆ្អែតព្រោះខ្លាចអស់ដីដោយគេសម្គាល់ឃើញថា ជន្លេនមិនដែលមានពោះប៉ោងនោះឡើយ។ ទី២ សត្វក្រៀលដើរតែជើងម្ខាងដោយអង្គុយជើងម្ខាងលោតផ្លោតៗ ព្រោះខ្លាចផែនដីនេះក្រឡាប់។ ទី៣ ស្វាធ្វើសំបុកហើយតែនៅពេលមានភ្លៀងបែរជាមិនចេះជ្រកគឺ វាមកអង្គុយឲ្យទទឹកខ្លួនទៅវិញ។ទី៤ សត្វត្រដេវវិចយកជើងទ្រមេឃ ព្រោះខ្លាចមេឃរលំសង្កត់ខានបានរស់។
ដោយឡែកសម្រាប់ការវិភាគនៃអត្តបទនេះគឺ មានការទាក់ទងនឹងសត្វត្រដេវវិចដេកយកជើងទ្រមេឃដោយខ្លាចក្រែង ផ្ទៃមេឃទាំងមូលធ្លាក់មកសង្កត់លើផែនដីនេះបណ្តាលឲ្យរងគ្រោះមហន្តរាយដល់អាយុជីវិតផ្ទាល់ខ្លួន។ អ្នកផងបានបញ្ជាក់តាមបែបចំអកឲ្យសត្វត្រដេវវិចនេះថា នេះជាទង្វើបែបឆោតល្ងង់សុទ្ធសាធតែម្តង ព្រោះបើមេឃបានបាក់រលំមែននោះប្រាកដជាធ្វើឲ្យវិនាសអន្តរាយអ្វីៗ នៅលើផែនដីនេះទាំងអស់ពោលគឺ មិនមែនស្លាប់តែខ្លួនឯងម្នាក់នោះទេ។ ប៉ុន្តែបើចង់រស់នៅតែម្នាក់ឯងដោយឲ្យគេស្លាប់ទាំងអស់គ្នានោះ ក៏ការរស់នៅម្នាក់ឯងពុំមានន័យអ្វីដែរ។
ផ្តើមចេញពីទស្សនៈនេះដោយផ្អែកតាមន័យប្រៀបធៀបមកមនុស្សវិញនោះ ក៏មានមនុស្សបែបត្រដេវវិចនេះដែរ។ ជាក់ស្តែងដូចពាក្យចាស់បានលើកឡើងអំពីបញ្ហាអំបែងអ៊ីចឹង គឺ អំបែងនៅលើភ្លើងមិនក្តៅវាបែរជាក្តៅអ្វីដែលក្រៅពីអំពីបែងទៅវិញ។ កម្តៅរបៀបនេះគេហៅថា “ក្តៅជាងអំបែង” ដែលមិនខុសពីសត្វត្រដេវវិចដេកយកជើងទ្រមេឃនោះទេ។
ជាក់ស្តែងថ្មីៗ នេះទន្ទឹមនឹងជោគជ័យរបស់សម្តេចប្រមុខរាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា និងប្រមុខថ្នាក់ដឹកនាំរដ្ឋាភិបាលវៀតណាមបានសម្ពោធទីតាំងបង្គោលព្រំដែននៅចំណុចអូរយ៉ាដាវខេត្តរតនគិរី និងនៅចំណុចភ្នំដិនខេត្តតាកែវនោះ ក៏លេចចេញពីការប្រឆាំងរបស់លោកសម រង្ស៊ីពីបរទេសមកដោយលើកមកអំពីបញ្ហាដីខ្មែរដែលទាហានវៀតណាមកាន់កាប់ទៅតំបន់ទល់ដែន ឬជាដីវិនិយោគរបស់ក្រុមហ៊ុនវៀតណាមក្នុងទឹកដីខ្មែរ……។ នេះគឺ ជាការព្រួយបារម្ភដ៏ហួសហេតុដែលមិនខុសពីសត្វត្រដេវវិចដេកយកជើងទ្រមេឃនោះ ទេ។ ជាពិសេសទង្វើនៃការក្តៅជាងអំបែងរបស់លោកសម រង្ស៊ី នេះគឺ ក្នុងន័យបង្កើននូវទម្ងន់របស់ខ្លួនតាមរយៈការញុះញង់បង្កអរិភាពនៃការប្រកាន់ពូជសាសន៍ទៅវិញ។
ជាការពិតណាស់ចំពោះទឹកដីខ្មែរតែងឋិតនៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់រដ្ឋខ្មែរពោលគឺ មិនមែនមានការបែងចែកតាមបែបស្វយ័តនោះទេ។ ឧទាហរណ៍ ដីក្រុមហ៊ុនវិនិយោគទាំងអស់នៅស្រុកខ្មែរមិនថា តែវៀតណាមនោះទេគឺ មានចិន កូរ៉េ និងប្រទេសនានាទៀត ដែលគេបានកាន់កាប់ក្នុងការវិនិយោគដោយមានលក្ខនិ្តកៈ ឬមានកិច្ចសន្យាចំពោះមុខច្បាប់រួចរាល់ហើយ ដោយមិនមែនគេជ្រៀតជ្រែក ច្រឹបដណ្តើមយកទឹកដីយើងទេ។ ជាក់ស្តែងជនជាតិខ្មែរយើងក៏មានសិទ្ធិទៅទិញផ្ទះ ឬទិញដីបង្កបង្កើនផលនៅបរទេសបានដូចគ្នាអ៊ីចឹងដែរពោលគឺ វាជារឿងធម្មតា ដែលជាការទាក់ទងចំពោះច្បាប់ទម្លាប់របស់ប្រទេសនីមួយៗ ប៉ុណ្ណោះ។
ដូចនេះចំពោះករណីដែលលោកសម រង្ស៊ី បានប្រើប្រាស់ល្បិចញុះញង់តាមរយៈការរើសអើងជាតិសាសន៍ រវាងជនជាតិវៀតណាមនោះវាជារបត់មួយដែលបានប្រព្រឹត្តទៅជាធម្មតា របស់គាត់ ទៅហើយក្នុងការប្រឆាំងដោយការបង្ហើរសំឡេងពីក្រៅនោះ។ ប៉ុន្តែធាតុពិតគេតែងបានដឹងថា វាជាលក្ខណៈសាមញ្ញក្រៅផ្លូវការរបស់លោកសម រង្ស៊ី ដែលបានសម្តែងក្នុងឆាកថ្ពឹនភ្នែកមួយហៅថា សត្វត្រដេវវិចដេកយកជើងទ្រមេឃតែយ៉ាងនេះទៅហើយ។ នេះហើយដែលគេនិយាយថា ជាសត្វឆោតល្ងង់នោះ៕
អត្ថាធិប្បាយ ៖ ត្រដេវវិចយកជើងទ្រមេឃ
0 Comments