សៀមរាប ៖ កាលពីថ្មីៗនេះ ក្រុមសិល្បករនៃអង្គការហ្វារពន្លឺសិល្បៈ (PPS) បានធ្វើដំណើរតាមភូមិនានាជុំវិញតំបន់ជនបទក្នុងខេត្តសៀមរាប ខេត្តបាត់ដំបង និងបន្ទាយមានជ័យ ដើម្បីផ្តល់ការសម្ដែងក្នុងន័យអប់រំសម្រាប់ប្រជាពលរដ្ឋទីនោះអំពី«ការធ្វើចំណាកស្រុកប្រកបដោយសុវត្ថិភាព»។
អង្គការ(ហ្វារពន្លឺសិល្បៈ)បានសហការជាមួយនឹង Civil Volunteer Group(GVC) ដែលជាអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលអ៊ីតាលី រួមជាមួយនឹងអង្គការកម្ពុជាដើម្បីជួយស្ត្រីមានវិបត្តិ (CWCC) ដើម្បីបង្កើតកម្មវិធីសម្ដែងដែលជាផ្នែកមួយនៃគម្រោងរយៈពេល៣ឆ្នាំដែលមានឈ្មោះថា "Migra-Safe" ដែលបានផ្តល់មូលនិធិដោយសហភាពអឺរ៉ុប។
ល្ខោនអប់រំនិយាយអំពីស្ត្រីខ្មែរមួយក្រុមដែលបានចូលទៅធ្វើការនៅប្រទេសថៃដោយខុសច្បាប់ ដោយសារពួកគេត្រូវការលុយដើម្បីសងបំណុលដែលពួកគេជំពាក់នៅក្នុងភូមិ។ ពួកគេបានទាក់ទងជាមួយឈ្មួញកណ្ដាល និងបានចាប់ផ្តើមធ្វើដំណើរដ៏លំបាកទៅកាន់ប្រទេសថៃ។ ពួកគេបានធ្វើការនៅក្នុងរោងចក្រមួយនិងការដ្ឋានសំណង់មួយ ប៉ុន្តែពួកគេមិនត្រូវបានទទួលលុយពីកម្លាំងញើសឈាមដែលគេខំធ្វើការនោះទេ ពួកគេមិនមានសិទ្ធសូម្បីតែតវ៉ាអំពីរឿងនេះ ដោយសារតែការចូលធ្វើការខុសច្បាប់របស់ពួកគេ។ ចុងក្រោយពួកគេបានត្រលប់មកប្រទេសកំណើតវិញ ដោយដៃទទេ។ លោក ហួត តារា ជានាយកសហគ្រាសសង្គមហ្វារប្រចាំនៅខេត្តសៀមរាប((Www.PhareCambodianCircus.org) បាននិយាយថា ក្រុមសិល្បករនៃអង្គការ(ហ្វារពន្លឺសិល្បៈ) ត្រូវបានស្នើសុំឲ្យសហការក្នុងគម្រោងនេះ ដោយសារតែទេពកោសល្យ និងកេរ្តិ៍ឈ្មោះរបស់ពួកគេ។ អ្វីដែលគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍កាន់តែខ្លាំងនោះគឺ ល្ខោនអប់រំនេះបានក្លាយជាចំណីចក្ខុដ៏ថ្មីស្រឡាងសម្រាប់ប្រជាជនដែលរស់នៅក្នុងភូមិជនបទទាំងនោះ ដោយសារពួកគាត់មិនដែលបានឃើញការសម្ដែងរបស់ក្រុមសិល្បករនៃអង្គការ(ហ្វារពន្លឺសិល្បៈ)ពីមុនមកទេ។
លោកថ្លែងថា «វាមិនត្រឹមតែអាចអប់រំពួកគេពីបញ្ហាដែលកើតមានឡើងក្នុងសហគមន៍និងផ្ទះរបស់ពួកគេប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែវាជាឱកាសដើម្បីបង្ហាញពួកគេឱ្យស្គាល់ទម្រង់សិល្បៈថ្មីមួយ ដែលពួកគេមិនធ្លាប់មានឱកាសឃើញពីមុនមក»។
Stefania Pirani, ប្រធានគម្រោងនៃ GVC បាននិយាយថា អង្គការរបស់អ្នកស្រីបានពិភាក្សាជាមួយអ្នកពាក់ព័ន្ធនិងអ្នកជំនាញផ្សេងគ្នា ហើយក៏មានយោបល់រួមមួយថា ល្ខោន គឺជាមធ្យោបាយដែលសមរម្យបំផុតក្នុងការអប់រំទៅកាន់យុវជនដែលតែងតែធ្វើចំណាកស្រុកដើម្បីស្វែងរកការងារធ្វើ។ ប្រជាជនកម្ពុជាតាមជនបទភាគច្រើនមិនចេះអក្សរទេ ដូច្នេះសិល្បៈដែលមើលឃើញគឺមានប្រសិទ្ធិភាពបំផុតក្នុងការបញ្ជូនសារដែលយើងចង់ប្រាប់ទៅកាន់ពួកគេ»។
លោកស្រីបន្តទៀតថា «អ្នកចំណាកស្រុកខ្មែរជាច្រើនដែលចូលទៅថៃ គឺមានភាពមិនប្រក្រតីហើយពួកគេពិតជាមិនមានព័ត៌មានណាមួយថាតើពួកគេគួរធ្វើអ្វីដើម្បីក្លាយជាអ្នកចំណាកស្រុកស្របច្បាប់នោះឡើយ។ ពួកគេមិនដឹងថា គេត្រូវការលិខិតឆ្លងដែនមួយ ហើយបើត្រូវការលិខិតឆ្លងដែននេះ តើទៅធ្វើនៅឯណា? ត្រូវការឯកសារអ្វីខ្លះ? ហើយបើគាត់ទៅដោយគ្មានអ្វីសោះ គាត់នឹងត្រូវគេបោកជាមិនខានឡើយ»។
ខណៈពេលដែលកំពុងធ្វើការនៅទីនោះ ភាគច្រើននៃពួកគេមិនទទួលបានប្រាក់ឈ្នួលជាថ្នូរដូរនឹងការខិតខំធ្វើការរបស់ពួកគេនោះទេ។ ជាងនេះទៅទៀត ពួកគេតែងតែធ្វើការហួសម៉ោងកំណត់ ទោះជាដឹងថាខ្លួនឯងកំពុងតែត្រូវបានគេកេងប្រវ័ញ្ចកម្លាំងញើសឈាមក៏ដោយ ពួកគាត់នៅតែបន្តធ្វើ ដោយសារតែពួកគាត់មិនដឹងថាគួរធ្វើយ៉ាងម៉េចដើម្បីកែលំអស្ថានភាពរបស់ពួកគាត់នោះឡើយ។ អ្នកស្រីនិយាយថា «គោលបំណងនៃគម្រោងនេះគឺដើម្បីផ្តល់ឱ្យអ្នកភូមិនូវព័ត៌មានដែលពួកគេត្រូវការ។ គោលបំណងធំមួយទៀត គឺថាប្រសិនបើពួកគេជ្រើសរើសក្នុងការធ្វើចំណាកស្រុកនោះពួកគេនឹងធ្វើវាដោយសុវត្ថិភាព។ គម្រោង «Migra-Safe» ក៏នឹងផ្តល់នូវព័ត៌មានអំពីសិទ្ធិដែលជនចំណាកស្រុកស្របច្បាប់ត្រូវមាន។ ជាងនេះទៅទៀត យើងក៏អាចផ្តល់ឱ្យពួកគេនូវទំនាក់ទំនងដែលពួកគេអាចទទួលបានជំនួយនៅក្នុងប្រទេសថៃ»។
អ្នកស្រីនិយាយថា «យ៉ាងហោចណាស់យើងជួបប្រជាជនប្រហែល៣០០គ្រួសារជារៀងរាល់សបា្ដហ៍ យើងក៏មានសំណួរសួរទៅកាន់គ្រួសារទាំងនោះ ទាក់ទងនឹងការធ្វើចំណាកស្រុកដោយសុវត្ថិភាពផងដែរ»។
ចំនួនអ្នកមកចូលរួមមើលការសម្ដែងសិល្បៈរបស់ក្រុមសិល្បករនៃអង្គការ(ហ្វារពន្លឺសិល្បៈ)ជាមធ្យមមានចំនួនប្រមាណជា៤០០ទៅ៦០០នាក់។ ពួកគាត់អង្គុយមើលការសម្ដែងដែលបានធ្វើឡើងនៅក្នុងបរិវេណវត្តក្នុងស្រុកនីមួយៗដោយភាពសប្បាយរីករាយ។
អ្នកស្រីនិយាយថា «បន្ទាប់ពីការសម្ដែងចប់ យើងនឹងត្រឡប់ទៅភូមិ ហើយសួរក្រុមគ្រួសារទាំងនោះនូវសំណួរមួយចំនួន ហើយពេលនោះយើងអាចមើលឃើញនូវអ្វីដែលពួកគេបានរៀនពីព័ត៌មានដែលបានផ្តល់ជូនតាមរយៈការសម្ដែងនេះ៕
គឿនវេត
0 Comments