សៀមរាប ៖ ស្ថិតនៅលើទីទួលមួយនៃទឹកដីសង្កាត់នគរធំ ក្រុងសៀមរាបនោះ ប្រាសាទ«ទ»បាននិងកំពុងតែរួបរឹតដោយព្រៃរបោះគួរឲ្យកណ្ដោចកណ្ដែងក្រៃលែង ហើយសព្វថ្ងៃគេសង្កេតឃើញថា ក្រៅពីអ្នកសិក្សាស្រាវជ្រាវ និងអ្នកបុរាណវិទូជាតិ និងបរទេសនោះ ពោលគឺគេមិនបានឃើញមានភ្ញៀវទេសចរជាតិ និងអន្តរជាតិទៅទស្សនាសំណង់ស្ថាបត្យកម្មប្រាសាទបុរាណខ្មែរមួយនេះនោះឡើយ។
ការដែលមិនមានអ្នកទេសចរទៅដល់ និងទស្សនាប្រាង្គប្រាសាទនេះដែរ ត្រូវបានលោក ឆឺយ ឆន អនុប្រធានមន្ទីរទេសចរណ៍ខេត្តសៀមរាបនិយាយលើកឡើងឲ្យដឹងថា នេះមកពីប្រាសាទ “ទ”ស្ថិតនៅលើទីទួលមួយដែលសំបូរទៅដោយព្រៃរបោះរុំព័ទ្ធលិចបាំងបាត់នូវសំណង់ប្រាសាទ ហើយម្យ៉ាងទៀតដោយសារតែប្រាសាទ”ទ” នេះ វាស្ថិតនៅក្នុងព្រៃតែឯង និងកំពុងតែប្រឈមនឹងសភាពទ្រុឌទ្រោមផងដែរ។
ក្រៅពីអ្នកសិក្សាស្រាវជ្រាវខាងផ្នែកប្រាសាទបុរាណនោះ ពោលគឺយើងកម្រដែលឃើញក្រុមអ្នកទេសចរចូលមកទស្សនាប្រាសាទ”ទ”នេះណាស់ ដូច្នេះហើយទើបបានជាពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃនៅទីបរិវេណប្រាសាទទមានសភាពស្ងាត់ជ្រងំ។
លោក ឆឺយ ឆន អនុប្រធានមន្ទីរទេសចរណ៍ខេត្តសៀមរាបនិយាយបន្តថា សម្រាប់អ្នកទេសចរ និងក្រុមអ្នកបុរាណវិទូដែលមានបំណងចង់ទៅសិក្សាស្រាវជ្រាវ ក៏ដូចជាទស្សនាប្រាសាទ”ទ”នោះ គឺយើងអាចធ្វើដំណើរចេញពីទីរួមខេត្តសៀមរាបតាមផ្លូវជាតិលេខ៦ ឆ្ពោះទៅកាន់តំបន់បារាយណ៍ខាងលិចក្នុងចម្ងាយផ្លូវប្រហែល៨គីឡូម៉ែត្រ រួចបន្តដំណើរចុះពីបារាយណ៍តាមផ្លូវលំប្រហែលជា៣គីឡូម៉ែត្រទៀត នោះយើងនឹងបានទៅដល់ប្រាសាទ”ទ” ដែលស្ថិតនៅក្នុងទឹកដីសង្កាត់នគរធំ ក្រុងសៀមរាបជាក់ជាមិនខានឡើយ។
លោក ឆឺយ ឆន និយាយបញ្ជាក់ទៀតថា ប្រាសាទ”ទ” ស្ថិតនៅទិសឦសាននៃបារាយណ៍ខាងកើត ដែលប្រាសាទបុរាណនេះមានតួប៉ម២សង់ឡើងពីឥដ្ឋបែរមុខទៅទិសខាងកើត មានសិលាចារឹកមួយនិយាយអំពីប្រព័ន្ធទឹកធម្មជាតិជាភាសាសំស្ក្រឹត។
អ្នកស្រុកបានហៅប្រាសាទនេះថា ប្រាសាទ”ទ”ដោយគិតថា ការហៅនេះ គឺសំដៅទៅលើទំនប់”ទ”ដែលមានន័យថា “ទ”បង្ហូរទឹក ធ្នារទឹកភ្លៀងដែលធ្លាក់ពីលើអាកាសវាត្រូវនឹងទីតាំងកន្លែងនេះគឺជាកន្លែងទប់ទឹកភ្លៀងដែលហូរធ្លាក់ពីភ្នំគូលែនផងនោះ។
បច្ចុប្បន្នប្រាសាទបុរាណខ្មែរមួយនេះត្រូវបានលោក ឆឺយ ឆន និយាយបញ្ជាក់បន្ថែមថា យើងមិនទាន់ឃើញមានខាងមន្ទីរ ឬស្ថាប័នពាក់ព័ន្ធណាមួយយកចិត្តទុកដាក់ និងធ្វើការអភិរក្សប្រាសាទ”ទ”នេះនៅឡើយ ហើយប្រសិនបើនៅតែបណ្ដែតបណ្ដោយទុកឲ្យព្រៃឈើរួបរឹតប្រាសាទបុរាណនេះទៀតនោះ គឺមិនយូរមិនឆាប់ប្រាសាទ”ទ”ដែលជាស្នាដៃរបស់បុព្វបុរសខ្មែរយើងមួយនេះនឹងរងនូវភាពបាក់បែកខ្ទេចខ្ទាំកាន់តែខ្លាំងជាមិនខាន ហើយនៅពេលនោះកូនខ្មែរជំនាន់ក្រោយៗនឹងលែងបានស្គាល់ប្រាសាទទនេះផងដែរ៕
ប្រាសាទ«ទ» រួបរឹតដោយព្រៃរបោះ និងភាពស្ងាត់ជ្រងំ
0 Comments