ខែមករាគឺជាខែទី១នៃឆ្នាំ ហើយក៏ជាខែ ដែលបញ្ជាក់ថាឆ្នាំថ្មីមកដល់ហើយ និងបានបញ្ជាក់ថាក្តីសង្ឃឹមថ្មីក៏មកដល់ដែរ។ មិនថាតែប្រជាពលរដ្ឋនៅទូទាំងពិភពលោក ឬប្រជាជនខ្មែរនោះទេ ប៉ុន្តែពួកគេគ្រប់ៗគ្នា បានរំពឹងទុកនូវការមកដល់នៃវត្តមានខែថ្មី ឬឆ្នាំថ្មី គ្រប់ៗគ្នា។ ចំពោះប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរ ខែមករា ឬខែ១នៃឆ្នាំថ្មី រឹតតែសំខាន់ណាស់ សម្រាប់ជីវភាពរស់នៅរបស់ពួកគាត់។ ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរ បានចាត់ទុកថាខែមករាគឺជាខែ ដែលផ្តល់នូវអ្វីថ្មីៗសម្រាប់ពួកគាត់ ជាពិសេសគឺការមានជីវិតថ្មីរបស់ពួកគាត់។ តើខែមករាបានផ្តល់អ្វីខ្លះ ដល់ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរ?
កាលណាគេនិយាយពីខែមករា គេប្រាកដជានឹកឃើញដល់ថ្ងៃទី៧ មករាឆ្នាំ១៩៧៩ ដែលជាថ្ងៃមួយបានផ្តល់នូវកំណើតថ្មី ដល់ប្រជាពលរដ្ឋកម្ពុជាក្មេងចាស់ប្រុសស្រី។ ជីវិតថ្មីចាប់ផ្តើមឡើងវិញ នៅថ្ងៃនោះ ហើយប្រជាពលរដ្ឋប្រុសស្រីពិតជាសប្បាយនឹងការរស់រួចជីវិតពីការកាប់សម្លាប់ដ៏សាហាវយង់ឃ្នងនៃរបបប៉ុលពត។ សេចក្តីវេទនា សេចក្តីឈឺចាប់ ការរស់នៅក្នុងគុកអត់ជញ្ជាំង គ្មានបាយហូបគ្រប់គ្រាន់ គ្មានសម្លៀកបំពាក់ស្អាតល្អត្រឹមត្រូវ។ ការរស់នៅក្នុងរបប ដែលដឹកនាំដោយពួកអង្គការអាវខ្មៅ គឺជាការរស់នៅ ដែលរង់ចាំតែសេចក្តីស្លាប់ពីមួយថ្ងៃទៅមួយប៉ុណ្ណោះ។ គ្មានអ្នកណាម្នាក់និយាយពីសេរីភាព ដែលកើតមានក្នុងរបបនោះទេ គ្មានទេសេរីភាពសារព័ត៌មាន គ្មានទេអង្គការសិទ្ធិមនុស្ស គ្មានទេសង្គមស៊ីវិល គ្មានទេអ្នកធ្វើបាតុកម្មតាមផ្លូវថ្នល់។ ផ្ទុយទៅវិញអ្វី ដែលមានគឺការលីសែង ជីកទំនប់ទឹក និងហូបទឹកបបរ។
អ្វីៗបានប្រែប្រួលគ្រប់យ៉ាងចាប់តាំងពីថ្ងៃទី៧ ខែមករាឆ្នាំ១៩៧៩ រហូតមកដល់ថ្ងៃទី៧មករា ឆ្នាំ២០១៥។ បច្ចុប្បន្ននេះ កម្ពុជាបានក្លាយខ្លួនជាប្រទេសមួយ ដែលកំពុងអភិវឌ្ឍលើគ្រប់វិស័យ និងជាពិសេសគឺវិស័យអប់រំ និងវិស័យទេសចរណ៍ រួមទាំងវិស័យសំខាន់ៗមួយចំនួនទៀត ដែលបានផ្តល់ប្រភពចំណូល និងប្រភពធនធានដ៏សំខាន់សម្រាប់ប្រទេសកម្ពុជា។
ក្រុមមនុស្សមួយចំនួនបានស្រែកថាប្រទេសកម្ពុជាពុំមានសេរីភាពសារព័ត៌មាន ឬសេរីភាពបញ្ចេញមតិដូចប្រទេសប្រជាធិបតេយ្យផ្សេងៗឡើយ។ ការស្រែករបស់ពួកគេប្រហែលមិនបានមើលឃើញពីសកម្មភាពរបស់រដ្ឋាភិបាលទេ។ មិនបានមើលពីសកម្មភាពរបស់រដ្ឋាភិបាលនៅត្រង់ថាពួកគេគ្មានបានលើកយកអំណះអំណាងត្រឹមត្រូវនឹងច្បាស់លាស់នោះទេ។ ពួកគេបានចាត់ទុកថារដ្ឋាភិបាលបានបិទសិទ្ធិបញ្ចេញមតិរបស់ពួកគេ ដោយសារតែពួកគេបានឃើញរដ្ឋាភិបាលហាមមិនឲ្យមានការតវ៉ានៅតាមផ្លូវថ្នល់។ ប៉ុន្តែពួកគេមិនបានមើលឃើញពីសកម្មភាព ឬទង្វើរបស់ខ្លួនឯង ដែលធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ដល់សិទ្ធិសេរីភាពរបស់អ្នកដទៃឡើយ។ ជាក់ស្តែងដូចជាការតវ៉ាបិទផ្លូវជាដើម ពួកគេបានធ្វើឲ្យមានការរំខានដល់មនុស្សដទៃច្រើនណាស់។ តើសង្គមស៊ីវិលមុននឹងអះអាងបែបនេះ គេបានគិតពីរយៈពេល៣០ឆ្នាំកន្លងមកឬទេ? តើកម្ពុជាមានសិទ្ធិសេរីភាពប៉ុណ្ណាដែរ?
ស្ពានថ្នល់សាលារៀនរបស់រដ្ឋមានគ្រប់ទីកន្លែង ហើយវាបានផ្តល់នូវលក្ខណៈងាយស្រួលដល់ប្រជាពលរដ្ឋបញ្ជូនកូនចៅទៅសាលារៀន ទៅមន្ទីរពេទ្យ ដែលចំណាយថវិកាតិច។ ក្រុមមនុស្សមួយចំនួនបាននិយាយថាប្រព័ន្ធសុខាភិបាលរបស់រដ្ឋបានយកលុយពីប្រជាពលរដ្ឋ ប៉ុន្តែតើមានប្រទេសណា ដែលប្រព័ន្ធសុខាភិបាលគេមិនគិតប្រាក់ពីប្រជាពលរដ្ឋ? តួយ៉ាងដូចជាប្រទេសប៉ែកអឺរ៉ុបជាដើម គេបានគិតសេវាសុខភាពដោយភ្ជាប់មកជាមួយនឹងពន្ធជាស្រេច ហេតុដូច្នេះទើបធ្វើឲ្យប្រព័ន្ធសុខាភិបាលគេមិនគិតប្រាក់ច្រើនពីប្រជាពលរដ្ឋ។ យ៉ាងណាមិញ ដោយសារតែអំណាចផ្ទាល់ខ្លួន ទើបក្រុមមនុស្សមួយចំនួននោះបានពន្យល់ថាស្រុកគេព្យាបាលមិនយកលុយ ប៉ុន្តែពួកគេមិនបានគិតថា ប្រទេសផ្សេងៗទាំងនោះគេដំឡើងពន្ធ ដើម្បីបានប្រាក់ឧបត្ថម្ភមន្ទីរពេទ្យទេ។
បើគ្មានថ្ងៃ៧មករា ប្រហែលជាគ្មានថ្ងៃនេះដែរ។ រហូតមកដល់ពេលនេះ កម្ពុជាបានកសាងខ្លួនក្លាយជាប្រទេសកំពុងអភិវឌ្ឍមួយ ក្នុងចំណោមប្រទេសផ្សេងៗទៀត ក្នុងតំបន់ ហើយក្នុងឆ្នាំ២០១៥នេះ កម្ពុជា រួមទាំងប្រទេសក្នុងតំបន់អាស៊ីប៉ាស៊ីហ្វិកនឹងធ្វើសមាហរណកម្មមួយ។ នេះគឺជាផ្លែផ្កាថ្មី ក្រោមការដឹកនាំរបស់រដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា។ ទាំងអស់នេះហើយ គឺជាក្តីសង្ឃឹមថ្មីរបស់ប្រជាពលរដ្ឋប្រុសស្រី ដែលធ្លាប់រស់នៅក្នុងរបបគុកអត់ជញ្ជាំង ហើយត្រូវបានគេប្រមាថអាយុជីវិតជារៀងរាល់ថ្ងៃ។
ដូច្នេះ មនុស្សមួយចំនួន ដែលរួចរស់ជីវិតឡើងវិញ មេត្តាសម្លឹងមើលពីអតីតកាលរបស់ខ្លួនផង ថាតើខ្លួនមានប្រភពមកពីណា។ ការភ្លេចកំណើតរបស់ខ្លួនគឺជារឿងមួយ ដែលមិនអាចទទួលយកបានទេ។ កំណើតប្រៀបបាននឹងការចាប់ផ្តើមនូវអ្វីៗទាំងអស់ ហើយការភ្លេចពីកំណើតរបស់ខ្លួនប្រៀបបាននឹងការភ្លេចគុណឪពុកម្តាយដូច្នេះដែរ។ អញ្ចឹង ប្អូនៗជំនាន់ក្រោយ ដែលមិនធ្លាប់ឆ្លងកាត់នូវរបបវាលពិឃាដ មេត្តាកុំប្រមាថឪពុកម្តាយខ្លួនឯង ឬអ្នកដែលមានគុណជួយជីវិតឪពុកម្តាយរបស់ប្អូនៗគ្រប់គ្នា៕
0 Comments