ចំពោះចម្លាក់ថ្មតំណាងអោយសេះមួយតែមានក្បាល៥នោះគេឃើញមានតែមួយកន្លែងគត់ក្នុងសម័យបុរាណ(មុនអង្គរ មកដល់សម័យអង្គរ និងក្រោយសម័យអង្គរ) គឺគេឃើញ
មានតែសម័យអង្គរក្នុងរជ្ជកាលព្រះបាទជ័យវរ្ម័នទី៧ ប៉ុណ្ណោះ
ដែលចម្លាក់នេះមាននៅតាមជញ្ជាំងចំហៀងខាងលិចនៃព្រះលានបញ្ជល់ដំរី។
តើសិល្បករខ្មែរសម័យនោះបានទទួលចំណេះដឹងប្រកបដោយការច្នៃប្រឌិត
បង្កើតជារូបារម្មណ៍នេះមានប្រភពមកពីណា?
ផ្អែកតាមទំព័រប្រវត្តិសាស្ត្រ
កម្ពុជាបានបញ្ជាក់អោយដឹងថា
មរតកវប្បធម៌នៅទីព្រះលានបញ្ជល់ដំរីបានកសាងឡើងដោយព្រះបាទជ័យវរ្ម័នទី៧
នៅអំឡុងចុងសតវត្សរ៍ទី១២ និងនៅដើមសតវត្សរ៍ទី១៣ នៃគ្រិស្តសករាជ។
ដូចនេះគេអាចធ្វើការសន្និដ្ឋានដ៏ជាក់លាក់ថា
ចំពោះការកសាងចម្លាក់សេះមួយតែមានក្បាល៥
នេះជាព្រះរាជតម្រិះរបស់ព្រះមហាក្សត្រជ័យវរ្ម័នទី៧ ពិតប្រាកដ។
បានសេចក្តីថា សិល្បករឆ្លាក់ថ្ម
ឬជាជាងចម្លាក់ទាំងនោះតែងបានទទួលនូវព្រះរាជបញ្ជាក្នុងការកសាងឬឆ្លាក់
បដិមាលើថ្មឬរូបផ្សេងៗទាំងអស់ទុកជាឧត្តមគតិផ្តើមចេញពីទេវកថា
ដ៏ល្បីល្បាញណាមួយនោះដែលមានប្រជាប្រិយក្នុងស្រទាប់មហាជនខ្មែរនាសម័យ
នោះផងដែរ។
មកដល់ចំណុចនេះយើងអាចនិយាយ
ជាទូទៅបានថា
ចម្លាក់នៅព្រះលានបញ្ជល់ដំរីមានបដិមាពីរយ៉ាងដែលពិតជាសិល្បករខ្មែរ
ដកស្រង់ពីទេវកថានៃការកូរសមុទ្រទឹកដោះ គឺមានចម្លាក់ដំរីក្បាល៣
និងចម្លាក់សេះក្បាល៥។ លើសពីនោះទៀតក៏គេឃើញចម្លាក់ក្បាលនាគវាសុគី (ក្បាល៩) និងអប្សរាផងដែរ។ ប៉ុន្តែក្នុងខណៈនេះយើងលើកបង្ហាញតែចំពោះសេះមួយមានក្បាល៥ ប៉ុណ្ណោះ ដែលជារឿងប្លែកពីសេះធម្មតានៅលើលោកនេះ។
តាមរយៈចម្លាក់ថ្មតំណាងសេះក្បាល
៥នេះគេឃើញតួខ្លួនខាងមុខតែមួយហើយមានជើងពីរមុខដែលអមសងខាងសេះ
មានឆត្ររួត និងមានចម្លាក់រូបមនុស្សនិងទេព្តាជាច្រើន
នៅខាងលើនិងនៅខាងក្រោមបដិមាសេះនោះផង។
បើតាមដំណើររឿងនៃការកូរសមុទ្រទឹកដោះបានបង្ហាញអោយដឹងថា ក្នុងលទ្ធផលទី៤
នៃការផុសឡើងពីការកូរសមុទ្រនោះគឺមានសេះមួយឈ្មោះ “ឧច្ច័យស្វរៈ” ដែលជាសេះតែមួយមានក្បាលដល់ទៅប្រាំ។ បើតាមការរៀបរាប់ក្នុងសៀវភៅមានចំណងជើងថា “កំណើតអប្សរា” រៀបរៀងដោយ ញ៉េប.សែ និងចក់.ឫទ្ធី
ទំព័រ ៣៤បានអោយដឹងថា ៈ សេះក្បាល៥ ឬឧច្ច័យស្វរៈ នេះជាវត្ថុទិព្វ
ដែលភាគីទាំងពីរជាអ្នកបំពេញពលកម្មនៃការកូរសមុទ្រនោះមិនបានប្រគល់
ទៅអោយខាងណានោះទេ។
វត្ថុទិព្វនេះសម្រាប់ទុកជានិមិត្តរូបដល់កិច្ចគោរពយ៉ាងខ្ជាប់
ខ្ជួនហៅថាបញ្ចសីលា ឬហៅថា ជាសីល៥របស់ឋានទាំងបី គឺឋានទេវលោក, ឋានមនុស្សលោក និង ឋានបាតាលលោក។
ដូចនេះសេះដែលមានក្បាល៥
នេះគឺក្បាលទាំង៥នោះ តំណាងអោយសីល៥នោះដែរ។ បើយើងគិតអំពីសីល៥
នៅក្នុងសីលធម៌ដែលជាការប្រតិបត្តិក្នុងសង្គមខ្មែរយើងតាមទ្រីស្តីព្រះ
ពុទ្ធសាសនានោះគឺ មាន: ទី១ មិនសម្លាប់សត្វ, ទី២ មិនលួចទ្រព្យសម្បត្តិគេ, ទី៣ មិននិយាយភូតកុហក, ទី៤
មិនប្រព្រឹត្តតាមកាមតណ្ហាទៅលើស្រ្តីដែលមានម្ចាស់ហួងហែងនិងទី៥
មិនសេពសុរា ។ បានសេចក្តីថា អ្នកណាដែលមានសីល៥
ប្រកាន់ខ្ជាប់នៅនឹងខ្លួនដោយរាល់កិច្ចការរស់នៅនោះនឹងនាំមកនូវ
សេចក្តីសុខចម្រើនដល់អ្នកនោះមែនហើយ។
ដូចនេះចំពោះចម្លាក់បដិមាសេះដែល
មានក្បាល៥ នៅព្រះលានបញ្ជល់ដំរីនោះគឺជា ព្រះរាជតម្រិះរបស់ព្រះបាទ
ជ័យវរ្ម័នទី៧ បានដកស្រង់ជារូបភាពចេញពីទេវកថា កូរសមុទ្រទឹកដោះ
ហើយដែលសម្រាប់ជាមរតកនៃសីលធម៌តំណាងអោយសីល៥
ក្នុងមាគ៌ាដ៏ប្រសើរនៃពុទ្ធសាសនាទុកជាឧត្តមគតិនៃសង្គមបន្តតាំងពី
បុរាណមកទល់នឹងបច្ចុប្បន្ននេះ៕
http://kampucheathmey.com/kpt/?p=27675
0 Comments