ភ្នំពេញ ៖ សាក្សីទី៤ទាក់ទឹងអង្គហេតុការប្រព្រឹត្តទៅលើជនជាតិចាម គឺលោក សេន ស្រ៊ុន បានប្រាប់អង្គជំនុំជម្រះសាលាដំបូងនៃសាលាក្តីខ្មែរក្រហមនៅថ្ងៃទី១៤ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ២០១៥ ថា មានបញ្ជាពីថ្នាក់លើឲ្យប្រធានសហករណ៍ស្រង់ស្ថិតិជនជាតិចាម ដែលរស់នៅក្នុងសហករណ៍របស់ខ្លួន និងក្រោយមកមានការប្រមូលចាប់ខ្លួនពួកគេទាំងអស់យកទៅសម្លាប់ចោលនៅមន្ទីរសន្តិសុខក្នុងវត្តអូរត្រកួន ស្ថិតនៅក្នុងស្រុកកងមាស ខេត្តកំពង់ចាម។
លោក នេត្រ ភ័ក្ត្រា មន្ត្រីអ្នកនាំពាក្យសាលាក្តីបានប្រាប់កម្ពុជាថ្មីកាលពីវេលាម៉ោង៥ និង៣០ នាទីល្ងាចថ្ងៃទី១៤ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ២០១៥ ថា បើតាមសាក្សី សេន ស្រ៊ុន ដែលបានមកផ្តល់សក្ខីកម្មបញ្ជាក់ប្រាប់ថា ជនជាតិខ្មែរឥស្លាម ដែលរស់នៅក្នុងតំបន់របស់លោកចន្លោះពី៤០០ ទៅ៥០០ នាក់ ត្រូវបានក្រុមខ្មែរក្រហមចាប់ខ្លួន និងសម្លាប់ចោលក្នុងរយៈពេលមួយយប់ និងដោយមានចាក់ចម្រៀងតាមមេក្រូ ដើម្បីកុំឱ្យប្រជាពលរដ្ឋរស់នៅជុំវិញមន្ទីរសន្តិ សុខនោះចាប់អារម្មណ៍ពីការសម្លាប់ដ៏រង្គាលនេះ។ លោកបន្តថា លោក សេន ស្រ៊ុន ដែលបានស្នាក់នៅចម្ងាយប្រមាណ២០០ ម៉ែត្រពីមន្ទីរសន្តិសុខវត្តអូរត្រកូនបានថ្លែងថា មានការចាប់ខ្លួនទៅលើជនជាតិចាមទាំងអស់ដោយក្រុមខ្មែរក្រហមដែលគេឲ្យឈ្មោះថា ក្រុមដាវវែង។ លោកត្រូវបានខ្មែរក្រហមឲ្យជួយមើលមនុស្ស ដែលត្រូវគេចាប់ខ្លួន។
លោក សេន ស្រ៊ុន ថ្លែងដែរថា ក្រុមខ្មែរក្រហមបានចូលចាប់បងប្អូនខ្មែរឥស្លាមភ្លាមនៅតាមផ្ទះហើយការចាប់ប្រមូលខ្លួនជនជាតិចាមដែលធ្វើឡើងនោះទាំងក្មេងទាំងចាស់ និងចាប់ទាំងក្រុមគ្រួសារទាំងអស់ដែលសរុបទាំងអស់មានប្រមាណជាង៤០០ នាក់។ លោកបន្តថា នៅពេលដែលលោកនាំអ្នកទោសចូលទៅក្នុងមន្ទីរឃុំឃាំង លោកបានឃើញគេដាក់ខ្នោះកងជើង ហើយពេលដែលនាំបងប្អូនចាមចូលទៅ គឺអ្នកទោសមានច្រើនពេញ ព្រះវិហារតែម្តង។
សាក្សីបានថ្លែងប្រាប់អង្គជំនុំជម្រះសាលាដំបូងថា ជនជាតិចាមដែលត្រូវបានចាប់ខ្លួនត្រូវបានសម្លាប់ចោលទាំងអស់ ហើយកូនៗ ដែលតាមមកជាមួយឪពុកម្តាយរបស់គេត្រូវបានសម្លាប់ដោយចាប់ហែកជើងសម្លាប់ បោកក្បាលនឹងគល់ឈើបោះចូលទៅក្នុងរណ្តៅសាកសពរួមជាមួយឪពុកម្តាយរបស់គេ។ លោកបន្តថា ក្រោយមកលោកបានឃើញមានរណ្តៅ៥ ធំ ដែលកប់សាកសពជនជាតិចាម នៅពេលដែលលោកឡើងត្នោត។ ក្រោយឆ្នាំ១៩៧៩ នៅ ពេលដែលមានការ ជីករណ្តៅសាកសពនោះ មានឃើញសម្លៀកបំពាក់ជនជាតិចាម និងមានលលាដ៏ក្បាលរបស់កូនក្មេងផងដែរ។
សាក្សីបានថ្លែងថា លោកមិនបានដឹងពីមូលហេតុពិតប្រាកដនៃការចាប់ខ្លួនជនជាតិចាមនោះទេ។ បងប្អូនជនជាតិចាម គឺជាដំណាក់កាលកម្ទេចចុងក្រោយរបស់ក្រុមខ្មែរក្រហម បន្ទាប់ពីបានសម្លាប់ទៅលើប្រជាជនថ្មី និងពេលខ្លះក្រុមខ្មែរក្រហមបានរំលោភទៅលើស្ត្រីក្មេងៗស្អាតដែលជាប្រជាជនថ្មី មុននឹងយកទៅសម្លាប់ចោលនិងក្រុមមន្ត្រីរាជការដែលធ្លាប់បម្រើការងារនៅសម័យសង្គមរាស្ត្រនិយម និងសម័យ លន់ នល់។ លោកបន្តថា មានការតាមដាន និងចាប់ខ្លួនទៅលើកម្មាភិបាលចាស់ផងដែរ។ លោកបានថ្លែងថា ក្រៅពីអ្នកទាំងនោះ ជនជាតិចិន និងអ្នកជាប់ខ្សែស្រឡាយចិនក៏ត្រូវបានគេតាមដាន និងចាប់ខ្លួនផងដែរ។ សាក្សីថ្លែងថា ចំនួនប្រជាជនពលរដ្ឋដែលគេយកទៅសម្លាប់នៅមន្ទីរសន្តិសុខអូរត្រកួន មានចំនួនតិចជាង ២០០០០ នាក់ ហើយលោកបានថ្លែងថា តួលេខដែលថា អ្នកស្លាប់ជាង ៣៥០០០ នាក់នៅមន្ទីរសន្តិសុខនេះ ទំនងជាមិនត្រឹមត្រូវឡើយ។
គួរបញ្ជាក់ថា សាក្សី សេន ស្រ៊ុន នៅពេលជម្លៀសទៅដល់ស្រុកកងមាស លោកបានស្នាក់នៅក្បែរវត្តអូរត្រកួនប្រមាណ២០០ ម៉ែត្រ និងជាអ្នកឡើងត្នោតនៅជុំវិញវត្តអូរត្រកួន។ លោកបានថ្លែងថា បន្ទាប់ពីចាប់ផ្សឹកព្រះសង្ឃនៅក្នុងវត្តនោះរួច វត្តនេះត្រូវបានគេប្រើប្រាស់ធ្វើជាមន្ទីរឃុំឃាំង។ សាក្សីថ្លែងថា លោកបានឃើញការដឹកប្រជាពលរដ្ឋចូលទៅក្នុងវត្តនោះជារៀងរាល់ថ្ងៃ ហើយមិនឃើញដឹកចេញមកវិញទេ។ លោកបានថ្លែងថា នៅមុនឆ្នាំ១៩៧៧ មិនមានការហាមឃាត់ឲ្យមនុស្សដើរនៅមុខវត្តនោះទេ ហើយគេអាចមើលឃើញអ្នកទោស ប៉ុន្តែចាប់តាំងពីឆ្នាំ១៩៧៧ មក គឺគេមិនអនុញ្ញាតឱ្យដើរកាត់ទៀតទេ។
លោកបញ្ជាក់ថា ពេលដែលខ្មែរក្រហមយកមនុស្សទៅសម្លាប់ពួកគេបានចាក់ចម្រៀងរបបខ្មែរក្រហមតាមមេក្រូដើម្បីកុំឲ្យប្រជាជនដែលរស់នៅជុំវិញនោះ បានឮសំឡេងស្រែករបស់អ្នកទោស។ សាក្សីបានថ្លែងថា នៅពេលដែលកម្មាភិបាលនិរតីចូលមកតំបន់ភូមិភាគឧត្តរការសម្លាប់ មនុស្សមានកាន់តែច្រើនឡើងៗ៕
សាក្សីបញ្ជាក់ប្រាប់អង្គជំនុំជម្រះសាលាដំបូងពីការសម្លាប់ផ្តាច់ពូជទៅលើជនជាតិចាមនៅមន្ទីរសន្តិសុខអូរត្រកួន
0 Comments